DUAE PUELLAE ROMANAE
Ecce! In pictura est puella, nomine Cornelia. Cornelia est puella Romana quae in Italia habitat. Etiam in pictura est villa ubi Cornelia aestate habitat. Cornelia est laeta quod iam est in villa. Cornelia sub arbore sedet. Etiam in pictura est altera puella, nomine Flavia. Flavia est puella Romana quae in villa vicina habitat. Dum Cornelia sedet, Flavia cantat. Laeta est Flavia quod Cornelia iam est in villa.
Responde latine
Quis est Cornelia?
Ubi habitat Cornelia?
Cur est Cornelia laeta?
Quid facit Cornelia?
Ubi habitat Flavia?
Quid facit Flavia?
Cur est Flavia laeta?
Escribe en latín
Cornelia está alegre
Cornelia está sentada bajo el árbol
Flavia es una muchacha romana.
Cornelia ya está en la villa.
AMBULATIO IUCUNDA
Cornelia est puella Romana. Flavia quoque est puella Romana. Cornelia et Flavia sunt puellae Romanae quae in Italia habitant. Cornelia et Flavia sunt amicae. Hodie puellae non sedent sed in agris ambulant. Puellae cantant quod laetae sunt. Brevi tempore Cornelia defessa est. Non iam ambulat sed sub arbore sedet. Flavia, quae est puella strenua, in agris currit. Brevi tempore Flavia quoque est defessa. Iam Flavia et Cornelia sub arbore sedent quod defessae sunt. Tandem puellae defessae ex agris ad villam lente ambulant.
Selecciona y completa
Flavia in villa vicina ____________________(habitat/ habitant)
Cornelia et Flavia sub arbore ________________(sedet/sedent)
Cornelia et Flavia defessae__________________(sunt/est)
Flavia strenua____________________(est/sunt)
Cornelia et Flavia sunt___________(puella Romana/puellae Romanae)
Responde latine
Ubi habitant Cornelia et Flavia?
Quid faciunt puellae hodie?
Cur puellae cantant?
Quid facit Cornelia quod defessa est?
Quid faciunt puellae quod defessae sunt?
PROMETHEUS
Homines antea ab immortalibus ignem petebant neque in perpetuum servare sciebant; quod postea Prometheus in ferula detulit in terras, hominibusque monstravit quomodo cinere obrutum servarent. Ob hanc rem Mercurius Iovis iussu deligavit eum in monte Caucaso ad saxum clavis ferreis et aquilam apposuit, quae cor eius exesset; quantum die ederat, tantum nocte crescebat. Hanc aquilam post XXX annos Hercules interfecit eumque liberavit.
PANDORA
Prometheus Iapeti filius primus homines ex luto finxit. Postea Vulcanus Iovis iussu ex luto mulieris effigiem fecit, cui Minerva animam dedit, ceterique dii alius donum dederunt; ob id Pandoram nominarunt. Ea data in coniugium Epimetheo fratri; inde nata est Pyrrha, quae mortalis dicitur prima esse creata.
CANIS LEVIOR QUAM ASINUS
Titus canem et asinum et felem habet. Felem una manu tollit facile; nam feles parva et levis est. Asinum duabus manibus tollere non potest; nam asinus gravis est. Canem tollit duabus manibus. Canis levior est quam asinus, gravior autem quam feles. Feles horum trium animalium levissima est. Asinus trium animalium gravissimus est; feles levis est, canis gravior, asinus gravissimus. Nunc lupus de monte decurrit. Asinus fugit, nam timidus est. Feles in arborem ascendit, nam ingeniosa est. Canis lupo resistit, nam fortis est. Titus Marcellum vocat et ad villam currit. Feles fortior est quam asinus, sed minus fortis quamcanis. Canis omnium fortissimus, asinus minime fortis, Titus tam timidus est quam asinus, sed paulo ingeniosior.
TEXTOS TEMÁTICOS LATINOS 1 (El derecho romano)
Iure proprio familiam dicimus plures personas quae sunt sub uníais potestare aut natura aut iure subiectae ut patrem familias, matrem familias, filium familias, filiam familias quique deinceps vicem eorum sequuntur, ut nepotes et neptes et deinceps. Pater autem familias apellatur, qui in domo dominium habet recteque hoc nomine apellatur, quamvis filium non habeat; non enim solam personam eius, sed et ius demonstramus; denique et pupillum patrem familias apellamus. Et cum paterfamilias moritur, quotquot capita ei subiecta fuerint singulas familias incipiunt habere: singuli enim patruum familiarum nomen subeunt. Idemque eveniet et in eo qui emancipatus est: nam et hic sui iuris effectus propriam familiam habet.
ULPIANO, Digesto, 50, 16
OVIS LEVIOR QUAM ELEPHANTUS
Ovis levior est quam elephantus. Nam elephantus omnium bestiarum gravissimus est. Via angustior, forum latius est. Templum magnum est, casa parva. Templum majus est quam casa, casa minor quam templum. Nam hoc templum maximus est, haec autem casa minima. Equus celerior quam ovis, minus celer quam corvus est. Cochlea autem omnium minime celeris. Domus novae dominus divitior est quam veteris domus dominus. Nihil est calidius quam ignis, nix autem res frigidissima est. Hujus hominis valetudo mala est, illius valetudo melior. Nam ejus valetudo pessima est qui aeger in lecto jacet, ejus valetudo optima qui ambulare et currere potest. Canis multo fortior est quam ovis. Hi homines multos líberos habent, hic vero plures filios quam filias, ille filias plures quam filios. Discipulos magister meliores laudat, pejores vituperat. Ferula multo longior quam stilus est. Melius est parum aquae quam nimis habere. Hic homo longius ab urbe, ille multo propius abest.
LEO MORTUUS EST
1.Postquam leo, rex bestiarum, mortuus est, bestiae novum regem creare volunt. 2. Tigris rex esse cupit: “Ego, inquit, rex esse debeo quia ex omnibus bestiis mortui regis sum simillimus.” 3. At ursus : « Ego, inquit, fortior et melior sum. Omnium bestiarum sum fortissimus et optimus. 4. Id etiam quod leo facere non poterat, ego possum in arbores ascendere. » 5. Tum elephantus: “Ego, inquit, rex esse debeo quia mihi corpus est majus quam tigri et urso. Omnium bestiarum maximus ego sum et prudentissimus.” 6. At Sorex: “Ingenium regi magis necessarium est quam corpus magnum. 7. Nam Napoleo, qui fuit inter homines princeps maximus, ingeniosior fuit quam longior. 8. Itaque ego, qui sum elephanto multo minor et omnium eorum qui adsunt fortasse minimus, Napoleonis sum simillimus.” 9. Deinde equus: “Ego, inquit, multo pulchrior sum quam elephantus; omnium etiam bestiarum celerrimus sum et pulcherrimus.”
LEO MORTUUS EST
1
|
2
|
3
|
Postquam leo, rex bestiarum, mortuus est, bestiae novum regem creare volunt.
| ||
4
|
5
|
6
|
7
|
8
|
9
|
FRATRES DUO URBEM NOVAM CONDERE VOLUNT
1. Romulus et Remus urbem in monte Palatino condere voluerunt. 2. Tum Romulus : « Quo nomine urbem novam appellabimus ? Uter nostrum nomen suum urbi dabit ? Utrum Roma an Remoria erit ? » 3. At Remus : « Ego malo urbem Remoriam appellare ; nam si nomen meum ei dedero, rex eius ego ero. » 4. Iamque inter se pugnare parabant; nam quomodo poterant sine pugna regem inter se deligere? 5. Solebant autem veteres, in rebus incertis, aves volantes spectare et observare; id auspicium vel augurium appellabant. 6. Auspiciis ea se cognoscere posse putabant quae dei immortales volebant. 7. Itaque aves volantes uterque juvenis observare incipit, alter a monte Palatino, alter a monte Aventino, qui montes sunt ad flumen Tiberim. 8. Uter eorum plures aves volantes viderit, is rex erit et nomen suum urbi dabit. 9. Romulus an Remus ? Roma an Remoria ?
10. Remus prior sex vultures vidit ; Romulus postea ipse quoque vultures vidit, non eosdem, sed alios, duodecim numero. 11. Itaque Romulus cui melius augurium fuit urbem Romam nominat. 12. Sed urbs ipsa nondum erat ; Romulus igitur sulcum ducere incipit et murum exstruere, qui fines et moenia ipsius urbis esse debebant. Eodem modo omnes agunt qui urbem condere volunt. 13. Remus autem, qui urbis rex ipse esse voluerant, irridens sulcum transilit. 14. Tum juvenis alter iratus eum interficit. « Sic peribit quicumque moenia mea transiliet ! » 15. Itaque Romulus Romam condidit solusque rex Romanorum fuit.
|
EPIGRAMMATA
Senĕcæ
dē qualitāte tempŏris
I
ōmnĭă tēmpŭs ĕdāx dēpāscĭtŭr, ōmnĭă cārpīt,
ōmnĭă sēdĕ mŏvēt, nīl sĭnĭt ēssĕ dĭū.
flūmĭnă dēfĭcĭūnt, prŏfŭgūm mărĕ lītŏră sīccāt,
sūbsīdūnt mōntēs ēt iŭgă cēlsă rŭūnt.
quīd tām pārvă lŏquōr? mōlēs pūlchērrĭmă cælī
ārdēbīt flāmmīs tōtă rĕpēntĕ sŭīs.
ōmnĭă mōrs pōscīt. lēx ēst, nōn poenă, pĕrīrē:
hīc ălĭquō mūndūs tēmpŏrĕ nūllŭs ĕrīt.
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
______ ____ ____ ____ ____ ____ ____
|
VOCABVLA
nōmen substantīvum
cælum, cælī n.: cielo
epigrāmma, epigrāmmătis n.: epigrama, inscripción
flamma, flammæ f.: flama, llama
flūmen, flūmĭnis n.: río
iugum, iugī n.: yugo, cresta o cima [de una montaña]
lēx, legis f.: ley
lītus, lītŏris n.: costa, playa, litoral
mare, maris n.: mar
mōlēs, mōlis f.: masa, mole
mōns, mōntis m.: monte
mōrs, mōrtis f.: muerte
mūndus, mūndī m.: mundo
poena, poenæ f.: pena, castigo
qualĭtās, qualitātis f.: cualidad, manera de ser, estado
sēdēs, sēdis f.: sede, estancia, sitio
Senĕca, Senĕcæ m. nom. pr.: Séneca
tempus, tempŏris n.: tiempo
nōmen adiectīvum
celsus, celsa, celsum: alto, elevado, excelso
edāx, edācis: voraz
omnis, omne: todo
parvus, parva, parvum: pequeño
profŭgus, profŭga, profŭgum: prófugo, que huye
pulcher, pulchra, pulchrum: bello, bella, pulcro
tōtus, tōta, tōtum: todo entero: completo
verbum
ardēre, arsī, arsum: arder
carpĕre, carpsī, carptum: arrancar, tomar, asir
deficĕre, defēcī, defēctum: quitar, disminuir, faltar
depāscī, depāscor, depāstus sum: consumir, devorar
esse, sum, fuī: ser, estar, haber
loquī, loquor, locūtus sum: hablar
movēre, mōvī, mōtum: mover
perīre, perĕō, periī, perĭtum: perecer, arruinarse
poscĕre, popōscī: pedir, exigir
ruĕre, ruī, rutum: caer, arruinarse, desmoronarse
sīccāre, sīccāvī, sīccātum: secar
sinĕre, siī, situm: dejar, permitir
subsidĕre, subsēdī, subsēssum: quedar abajo, hundirse
pronōmen
alĭqui, alĭqua, alĭquod pron. indef.: alguien, alguna, algún
hīc, hæc, hoc pron. dem.: este, esta, esto
nihil / nīl pron. indef.: nada
nūllus, nūlla, nūllum pron. indef.: ninguno, ninguna, ningún
quis, quid pron. interrogativo: ¿quién? ¿qué? ¿por qué?
suus, sua, suum pron. pos.: suyo, suya, su
præpositio
dē prep. abl.: de, acerca de
coniunctio
et conj. coordinante: y
adverbium
diū adv. tiempo: por largo tiempo, por mucho tiempo
non adv. énfasis: no
repēntē adv.modo: de repente, repentinamente
tam adv. [tam…parva: cosas tan pequeñas]
|
